Από το μαζί, στην μετάβαση

Χωρισμός / διαζύγιο / κλείσιμο

Ο χωρισμός φέρνει συναισθήματα θυμού, θλίψης και φόβου. Σε ένα λιγότερο απτό επίπεδο, ο χωρισμός εμπεριέχει την απώλεια του «αυτοπροσδιορισμού». Το άτομο ορίζεται πάλι σαν «ανεξάρτητο» και δεν ανήκει πια στο σύστημα μιας σχέσης. Είτε ήρθε ξαφνικά είτε μετά από μια μακρά περίοδο δυσκολιών, αφήνει πίσω του ένα έντονο συναισθηματικό κενό. Δεν είναι μόνο το τέλος μιας σχέσης∙ είναι το τέλος μιας καθημερινότητας, μιας ρουτίνας, μιας αίσθησης σταθερότητας. Γι’αυτό και από πολλούς ορίζεται ως “πένθος”.

Ο εγκέφαλος έχει μάθει να συνδέει τον άλλο με ασφάλεια, οικειότητα και ανακούφιση. Μετά τον χωρισμό, αυτές οι «συνδέσεις» δεν εξαφανίζονται αμέσως. Η συναισθηματική εξάρτηση χρειάζεται χρόνο να «αποκολληθεί». Κι αυτό είναι που κάνει και τα πράγματα δυσκολότερα.

Υπάρχουν ίσως κάποια πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν στην επούλωση και σίγουρα υπάρχουν πολλά άρθρα που θα μιλούν γι’αυτό αλλά ήθελα να θέσω και την άλλη μεριά. Δεν χρειάζεται να ακουλουθήσουμε τίποτα για άμεση επούλωση. Μπορεί και η διαδικασία αυτή από μόνη της να είναι επουλωτική. Είναι μη λειτουργικό να περιμένουμε έχοντας μόλις χωρίσει από μια σχέση επένδυσης και σύνδεσης να αντιδρά ο οργανισμός μας σαν να μην του έχει συμβεί κάτι. Η απόσταση, οι φίλοι και η ψυχοθεραπεία βοηθούν όντως να μπορέσουμε να φτιάξουμε μια νέα ρουτίνα, ένα νέο τρόπο να υπάρχουμε χωρίς αυτή τη σχέση αλλά το να βιώσουμε ό,τι συναίσθημα έρθει είναι και το πιο υγιές. Ο χωρισμός δεν είναι απόδειξη αποτυχίας. Είναι μια μετάβαση. Δύσκολη, αλλά καθοριστική. Μέσα από τον πόνο μπορούμε να δούμε τι χρειαζόμαστε πραγματικά, τι όρια και ανάγκες έχουμε, να ανοίξουμε μέσα μας δρόμο για μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

Ο χωρισμός πονάει γιατί ήταν σημαντικός. Και θεραπεύεται επειδή είμαστε φτιαγμένοι να συνεχίζουμε.