Συναισθηματική εξάρτηση

Από την εξάρτηση στην αυτονομία

Η συναισθηματική εξάρτηση είναι μια κατάσταση όπου η ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία εξαρτάται υπερβολικά από έναν άλλο άνθρωπο. Δεν αφορά μόνο σχέσεις ερωτικές, μπορεί να εμφανίζεται και σε φιλίες ή οικογενειακές σχέσεις. Όταν η ευημερία μας καθορίζεται αποκλειστικά από τον άλλο, τότε μιλάμε για εξάρτηση. Τον όρο αυτό θα τον χρησιμοποιήσουμε όταν κάποια χαρακτηριστικά κάνουν την εμφάνισή τους. Για παράδειγμα όταν υπάρχει έντονος φόβος εγκατάλειψης, όταν θυσιάζουμε τις ανάγκες μας για να κρατηθεί η σχέση, όταν πιστεύουμε ότι η αξία μας εξαρτάται από την αποδοχή του άλλου και η προσωπική ασφάλεια συνδέεται με το τι κάνει ο άλλος τότε μιλάμε για εξαρτητική σχέση.

Η βασική διαφορά ανάμεσα σε μια σχέση εξάρτησης και σε μια υγιή σχέση είναι ότι ο καθένας διατηρεί την προσωπική του ταυτότητα και τελικά ο ένας αποδέχεται τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι. Συνήθως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί όταν υπάρχει έλλειψη σταθερότητας στο άτομο, χαμηλή αυτοεκτίμηση και τραύμα παρελθόντος. Είναι σχετικά εύκολο να αναγνωριστεί κάνοντας κάποιες ερωτήσεις στον εαυτό μας ή σε κάποιον δικό μας που θεωρούμε ότι βρίσκεται ή δημιουργεί μια τέτοια σχέση.

• Νιώθω συνεχώς άγχος όταν ο άλλος δεν είναι κοντά;

• Θυσιάζω τα δικά μου όρια για να αποφύγω τη σύγκρουση;

• Ανησυχώ υπερβολικά για το τι σκέφτεται ή νιώθει ο άλλος;

• Αισθάνομαι κενός ή ανήμπορος χωρίς τον άλλο;

Η συναισθηματική εξάρτηση δεν χρειάζεται να δημιουργεί ενοχές ή αίσθημα αποτυχίας. Είναι ένα σήμα του μυαλού και της καρδιάς ότι χρειάζεται σταθερότητα και φροντίδα. Με αυτογνωσία και στήριξη, μπορούν να γίνουν βήματα προς μια υγιή κατάσταση σύνδεσης. Η ψυχοθεραπεία βοηθά στην διαχείριση συναισθημάτων, ενίσχυση θετική εικόνας εαυτού και αντιμετώπιση τραυμάτων της παιδικής ηλικίας και στο να έρθουμε αντιμέτωποι με τον πραγματικό μας φόβο και με την αίσθηση του κενού και της ανασφάλειας για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε μια υγιή σχέση με τον εαυτό μας πρωτίστως. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πλευρά του εατούς μας, να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό πόνο και να μάθουμε νέους, πιο υγιείς τρόπους να το διαχειριζόμαστε.

Το βασικότερο όλων όμως είναι να χτίσουμε τη δική μας εσωτερική πηγή ασφάλειας και να μάθουμε να καταφεύγουμε σ’ αυτήν αντί να αναζητούμε μονίμως έναν εξωτερικό συντονιστή.